Het begin proces: De aanleiding (deel 1)

• Geplaatst op Frieda Bakker
• in Blog
• op mei 27, 2015
• 12 Comments.

Voorafgaand aan de start van mijn project heb ik heel duidelijk gevoeld dat ik juist ook al een website wilde hebben. Zelfs ruim voordat er überhaupt een trailer zou zijn om mijn huisje op te bouwen. Ik trof namelijk veel sites, blogs en andere Tiny House initiatieven, maar zag zelden dat er aandacht gegeven werd aan het begin proces. En juist dat begin proces, daar wilde ik meer over weten. Als ware het een soort geruststelling om er zelf mee te beginnen. Om te zien dat zij, die zo’n dappere stap zetten, óók twijfels hebben en onzekerheden kennen. Wat niet is, kan komen. In dit geval maak ik het nu zelf. Net als mijn huisje. Dus bij deze. Het is een tweeluik. Eerst het proces voorafgaand aan de beslissing om My Tiny House zelf te gaan bouwen, de aanleiding. Dat is deel 1. In deel 2 mijn onzekerheden en twijfels verpakt in kleinheidswaan. En dat wat me geholpen heeft (en helpt) om de stap uiteindelijk te zetten.

De aanleiding

Ideeën kanon

Misschien ben jij net als ik. Ideeën te over. Er ligt een atlas in mijn kast met een compleet uitgewerkte wereldreis. Ik weet bijvoorbeeld precies waar ik welk vervoermiddel wil gebruiken. In een ander bakje kun je een bedrijfsplan vinden over agrarisch advies met studiegroepen-begeleiding. In een vlaag heb ik zelfs gedacht om therapeut te worden. Ik heb wat gezocht! En ik heb wat uitgewerkt en bekeken! In eerste instantie vanuit een enorme flow. En toen stopte de stroom weer. Deuren dicht, in figuurlijke zin. Keer op keer op keer. Zat was ik ervan! Bang om zelfs niet meer serieus genomen te worden. Dus toen kakte ik maar in…

Verkeerde afslag

Eigenlijk nam ik mezelf niet meer serieus en het maakte me ook boos. Ik voelde een enorme drive van binnen maar die leek maar geen richting te krijgen of te vinden. Tot het punt dat ik zelfs van tijd tot tijd dacht: ik heb de verkeerde afslag genomen op weg naar deze aardbol. Ik ben ergens beland waar ik totaal de weg niet ken. Gekke bedoening hier! Ja, dat is niet niks. Maar het mag ook gezegd worden. Ik weet dat ik de enige niet ben. En dat is ook niet gek in een maatschappij.

Klein en groots

Ik denk dat ik het op een gegeven moment losgelaten heb. Ik kan me dat niet meer goed herinneren. Ik weet dat ik ben gaan genieten van wat er wél was. Een mooi slingerend paadje in de tuin. Mijn moestuinbak. Verse houtsnippers (oh, wat voel ik me dan RIJK). De poezen uit de buurt die allemaal pontificaal op mijn terras gingen liggen als ik ging tuinieren. De salamanders in mijn grote regenton met waterplanten. Staartmeesjes met z’n 5-en aan een mezenbol. Ja, kleine dingen. En soms had ik daar een oordeel over. Was ik daarom hier? Om alleen maar te genieten van die kleine dingen? Die ik tegelijkertijd zo groots vind? Anderen vinden het vaak helemaal niet groot. Die vinden veel geld en succes groot. En soms liet ik me daardoor verleiden. Niet door het zelf na te jagen, hoewel ik dat vlak na mijn studeren wel wat heb gedaan, maar door wat ik deed en dacht te veroordelen als niets.

Werken om te wonen

En toen, december 2013, gebeurde er dit: Ik was op weg naar huis. Donker, grijs weer. Ik zocht mijn sleutels met mijn koude vingers en stapte naar binnen. Brrrrr… En toen stond ik daar. Net terug van werk. Is mijn werk stom? Nou nee. Ik heb fijne collega’s. Ja, maar word ik warm van mijn werk? En het antwoord daarop is nee. Ik kijk opnieuw rond in mijn huis met mijn voeten nog op de mat. Een groot huis. Leuk ingericht maar leeg. Alleen. En op dat moment besef ik me, komt het werkelijk bij me binnen, dat ik werk om te wonen.

Ik werk om te wonen…

Ik doe iets wat me niet volledig past om te wonen in iets dat me niet volledig past. En dat doe ik al jaren…

Andere koers

Vanaf dat moment verandert de koers in mezelf. Van jaren kijken naar buiten, naar dat wat me in die maatschappij aan bijvoorbeeld werk zou kunnen passen, draait mijn hoofd. Ik kijk letterlijk naar mijn eigen onderbuik. Basis! Mijn basis.
Ik ben altijd uitgegaan van diezelfde genormaliseerde basisbehoeftes. Of ik nu ging knallen op niveau als manager, adviseur of teamleider. Fulltime werkend en meer waar nodig. Of minder gecompliceerde banen voor 32 of soms nog minder uur aannam om mezelf wat ruimte te gunnen. Ik ging altijd uit van hetzelfde gegeven: als ik maar dat en dat verdien want dan kan ik… Mijn werkweek moet dus uit minstens zoveel uur bestaan met minstens dat salaris. Altijd. Dat zijn immers de basisbehoeftes. Hoe moet ik anders mijn huur, hypotheek, gas, water, elektra en verzekeringen betalen?! Van daaruit dient er gewerkt te worden. Hoe je het ook bekijkt. En dat was voor mij, tot dat moment, een gegeven. Een vaststaand gegeven. Jasses…

Van zoeken naar creëren

Met mijn hangende schouders en mijn voeten nog steeds op die mat, draait dus mijn koers en ik kom tot een eenduidige conclusie: mijn basisbehoeftes passen me niet! Dát is waar de schoen wringt! Het muntje valt en het perspectief verandert volledig. Het is klaar nu! Het is goed zo…
In mijn hart is vanaf dat moment een pad begonnen. Een ander pad dan voorheen. Een pad die ik zelf creëer. Ik creëer en bepaal mijn eigen basisbehoeftes. Niet meer zoekende maar creërende.

Met het reeds volgen van de Tiny House Movement en mijn liefde voor projecten, was daar opeens het project My Tiny House…

In deel 2. De kleinheidswaan waar je soms in het begin aan kunt lijden. De twijfels, de onzekerheden. En dat wat me uit die verlammende tang heeft gehaald. Nou ja, dat doe ik uiteindelijk zelf. Zie je? Ook kleinheidswaan…