• Vlinders in mijn buik

    vlinders in buikZo klein als ze is kijkt ze me met haar grote prachtige ogen aan. Mijn nichtje. Bos blonde krullen die alle kanten opstaan. Wimpers zo lang dat ze in de klit kunnen raken. Een elfje. Ik zit op de stoel in de serre bij mijn ouders en ze legt haar kleine handjes op mijn buik. Ze is bezorgd. Zo klein als ze is, ze weet dat er iets niet goed is. Ze lijkt met haar handjes te willen kijken wat er dan in mijn buik zit. Aandachtig. Het is even stil en ze kijkt me opnieuw aan en zegt dan heel zachtjes: “Je hebt een vlinder in je buik…”.

    En wat heeft dat met Tiny Houses te maken?

    Alles. Ik bevind me op dit moment in een gekke situatie. Er gebeuren prachtige dingen waar afgelopen maanden in stilte aan is gewerkt. Ik word er erg blij van en geeft me serieus een verliefd gevoel. Een nieuwe reis naar Amerika bijvoorbeeld. Ik zal het in deze blog vertellen. Tegelijkertijd word ik deze week met enige spoed door verschillende onderzoeken geloodst: ik heb, in de woorden van mijn nichtje, opnieuw vlinders in mijn buik. Ook dat krijgt wat uitleg. Voor mij een geval van fasten your seatbelts de komende periode. Wish me luck!

    Ziekenhuis vlinders

    Mijn kleine nichtje is inmiddels een beginnende puber. De vlinder van toen, 2005, was een cyste zo groot als een grapefruit. Hij is destijds operatief verwijderd. Het bleek naderhand te gaan om een endometriose cyste, chronische aandoening. Chips… Het heeft me met mijn neus op de feiten gedrukt. Zodra ik niet goed in mijn vel zat (voor langere tijd). Of dingen deed die ik wel kan maar niet wil, zoals fulltime manager zijn of landbouw adviseur, dan was de reactie daarop vrij evident: dubbel klappende pijn. Cystes.
    Frieda Bakker My Tiny HouseIk heb het roer na een tweede “vlinder” in 2007 radicaal omgegooid. Ik ben enige tijd thuis geweest en ben in die periode gaan onderzoeken wat er niet goed ging. En ook: wat gaat er wel goed? Waar word ik blij van? Wat doet me stralen en wat past me wel? Lang verhaal kort, ik ben me om gaan scholen naar schrijfster en heb het carrière jagen achter me gelaten. Het past me niet. Ik heb sindsdien niet meer fulltime gewerkt. Ik wil meer ruimte voor mijn eigen ritme, wat die dan op welk moment dan ook mag en kan zijn.

    Tiny reden: ruimte voor eigen ritme

    Daar draait het in dit project voor mij om. Mijn kleine huisje. Als project. Werken met mijn hoofd, hart en handen. Dat past me! Iets nieuws, iets anders. Lichter, in de zin van dat een groot huis voor mij vaak zwaar voelt. Net zoals de spullen die een huis kunnen vullen. Ik hoef het niet allemaal.
    Dat is slechts nog het project. Wat als ik mijn huisje straks heb? (nog) Minder lasten, (nog) meer ruimte met een fijne basis om in thuis te komen. Ruimte voor eigen ritme. Voor mijn eigen wensen en ervaringen. Voor mij dé reden om Tiny te gaan, die ruimte.

    Maar nu, de vlinders van nu

    Er zijn deze week opnieuw cystes gevonden. Twee. En ze zijn groot. Een appel en een grapefruit. Met veel pijn. Stress gehad? Kan ik het daar onder scharen? Ik vraag me af of dat me antwoord gaat geven. Het is nu wat het is. Wat de reden of oorzaak ook is. Een fruitschaal drukt de boel bijna op slot in mijn buik. Balen. Goed balen. En ook niet. Ik kan er nu, 10 jaar later, rustiger en met meer afstand naar kijken. Fijn, ouder en wijzer worden. Wat er moet gebeuren zal later blijken. Onderzoeken zijn gestart. Met enige spoed. Afwachten…

    Amerika vlinders

    DSC_0351Het is vervolgens ergens ontzettend surrealistisch en bizar tegelijkertijd, dat er ook zulke mooie dingen gebeuren. Afgelopen maanden ben ik, terugkijkend, vooral bezig geweest met broeden. Hoe nu verder met mijn project en de bouw van mijn huisje? Tot mijn bezoek afgelopen zomer in Amerika had ik de wind goed in de zeilen. Ik ging als een speer! Bedrijven bezoeken, tekeningen maken, netwerken. Na Amerika viel die wind opeens weg. Ik dobberde. Baalde daar ook wat van. Mijn reis maakte dat ik namelijk niet meer door wilde gaan met de planning die ik had. Niet meer zo groot mijn huisje, als dat ik wilde. Niet meer alleen en alles zelf willen doen. Met al die veranderingen en nieuwe informatie mocht ik dus ook wel even ronddobberen. Opnieuw mijn koers bepalen. Wat ga ik dan wel doen? En hoe?

    Project vlinders

    Austin Real Estate PhotographerDaar lijkt nu antwoord op te komen. Vlak voor de doktersbezoeken heb ik een ticket geboekt voor een maand Amerika, in februari. Ik wil weten hoe het land voor me voelt want ik kan het niet loslaten. Zonder prachtige zomerzon. Zonder de high van de Tiny House Jamboree.  En ik ga het combineren. De in mijn ogen meest creatieve Tiny House bouwer van dit moment, Greg Parham, gaat me helpen met mijn design. Bouwplannen maken! Zodat ik werkelijk verder kan. En hij zit in Colorado. We hebben er 2,5 week voor gepland. We gaan de kennis van hem combineren met de kennis van bouwen van Europa. Ik ben een bofkont!
    Ik ga tevens langs de organisator van de Jamboree, Darin Zaruba, ook in Colorado. We hebben contact gehouden, kunnen het goed met elkaar vinden en er lopen al internationale samenwerkingsverbanden. Ik ben benieuwd. En hoe fijn het ook is dat er zoiets bestaat als Skype, soms moet je gewoon om tafel met elkaar. Nou, regelen we dat toch?

    Goud!

    Je snapt dat mijn mond af en toe openvalt en ik van tijd tot tijd in mijn arm knijp. Ik moet er gewoon heen en zijn. De trip is dus gepland. De annuleringsverzekering voor deze keer voor de zekerheid ook. Als het niet gaat, dan gaat het niet. Ik hoop dat het, wat er dient te gebeuren met de gefladder in mijn buik, meevalt. De kans op een buikoperatie is echter groot. Herstelperiode? Een paar weken. Ik heb er nog 8 te gaan vlinder goudvoordat ik naar de US vertrek voor een maand… Fingers crossed. Gekke, bizarre bedoening ook… Maar oh wat blij dat de weegschaal behoorlijk wat gewicht aan de andere kant heeft. Het houdt de moed erin. Geeft me zin en energie en is heerlijk om naar uit te kijken. Vlinders, oprecht! Zelfs als die reis niet door kan gaan. Voor mijn gevoel heb ik goud in handen. Mijn goud. Mijn geluk. Nu al!

     


    Foto vlinders in buik: muset.nl
    Foto interieur Tiny House: Rocky Mountain Tiny Houses

    FacebooktwitterpinterestlinkedinmailFacebooktwitterpinterestlinkedinmail
    Post Tagged with , , , ,

10 Responses so far.

  1. Ronny schreef:

    Hoi Frieda, wat veel wat er met je gebeurd. Toch wens ik je met alles succes. En ik geloof dat alles zijn reden heeft. Maar net wat je schrijft, het is allemaal zo mooi en neem wat je kan pakken en geniet met vole teugen. Pakken ze je nooit meer af. Laat het stromen want dat is volgens mij de bedoeling van het leven.

  2. Flos Pol schreef:

    Dag Frieda,

    Mooi dat als je er voor open staat er veel positieve dingen gebeuren en kunnen gebeuren.
    Ik heb het ook ondervonden.
    Wens je heel veel succes met al je mooie plannen.
    Eerst even herstellen en bijkomen maar denken aan Amerika.
    Alle goeds gewenst.

  3. Karl Wouters schreef:

    Dag Frieda,ik volg je verhaal sinds ik je Tiny House plannen in ZOZ kon lezen, tijdschrift van “Omslag”, werkplaats voor duurzame ontwikkeling in Eindhoven. Mijn belangstelling in het kleinschalige w.o. mobiele woningen en kleine huisjes maak ik met vrienden zichtbaar in het N.A.R. zie website. Zelf woon ik ook in een oude werfwagen in België. Terug naar de natuur, een simpel leven. Ik wens je veel succes met je plannen, en een goed herstel.

  4. Karl Wouters schreef:

    O ja, Frieda dit ook nog, eind december verschijnt er in ‘t Narrenschip het tijdschrift van het N.A.R (Netwerk Alternatieve Reizigers) een stukje over jou Tiny House project en soortgelijke kleine huisjes initiatieven in Nederland en België. Omslag in Eindhoven volgt eveneens deze nieuwe woonontwikkelingen, en wil mensen bij elkaar brengen die in een Tiny House willen gaan wonen. Begin november was er een eerste bijeenkomst. Verrassend interessant w.o. een nieuwe Nederlandse film “kleine verandering”, bouwers, ontwerpers, organisators…

  5. Esmee schreef:

    Hoi Frieda,

    Eerst wil ik je sterkte wensen met je fruitschaal inwisselen voor een echte! Dat is een belangrijk onderdeel van een goed leven, alles wat balast is of je tegenstaat direct verwijderen! Hoewel is wel een rigoureuze manier is om in 1 klap een kilo kwijt te raken. 🙂
    Geef nooit je dromen op, ik weet uit ervaring dat zolang je er naar toe werkt het altijd lukt! Je plan om misschien naar Amerika te gaan begrijp ik wat minder, de kans toegelaten te worden is een gok, letterlijk, de loting tot toelating geeft je weinig kans. Waarom je het wil is mij wel duidelijk, het is de hang naar vrijheid, ruimte, minder regels maar of Amerika je dat brengt betwijfel ik. Mijn man en ik hebben het in Zuid-Frankrijk gevonden. Een eigen terrein wat we 16 jaar geleden al met bomen en stuiken tot een *vrij van inkijk* stukje paradijs hebben gemaakt. Daarop hebben we zelf een tiny house gebouwd van 23m2. Met materiaal wat anderen weg gegooid hadden (hout, tegels, ramen en deuren) en met grond uit onze eigen tuin waar we lemen muren van hebben gemaakt, hebben we een heel romantisch huisje gebouwd. Alles wat we nodig hebben zit erin. Kosten 1200€, icl. meubels en keuken apparatuur. Alleen de zonnepanelen en accu’s waren iets duurder. De hangmat in de 90 jaar oude walnotenboom maakt het af. Je tiny house ergens neerzetten waar het klimaat zo is dat je bijna altijd buiten leeft maakt het leven heel aangenaam.
    Om zo weinig mogelijk energie te verbruiken wonen we in de winter in Spanje waar het nu 21c is. Op dit moment nog een klein huurhuisje maar de droom is hier ook een tiny house te bouwen. Zodra het hier weer te heet wordt, verkassen we weer naar Frankrijk. Dat een perfect leven samen valt met goed voor het milieu zorgen is een zeer welkome bijkomstigheid! Juist de klimaattop zou reden genoeg moeten zijn om de Nederlandse regering enthousiast te maken voor het beschikbaar stellen van grote terreinen voor lage huur (en met wateraansluiting) waar veel mensen hun tiny house op een eigen stukje terrein kunnen bouwen. Weinig vervuiling en dé oplossing voor het tekort aan (betaalbare) huizen! Subsidie voor het aanplanten van bomen en ander groen zou een juiste investering van de regering zijn! Frieda, je bent goed bezig, jouw droom wordt werkelijkheid. Dat weet ik zeker!

  6. Esmee schreef:

    Hoi Frieda,

    Juist van tegenslagen word je sterker! Het klink vreselijk maar het is wel zo. Dan worden je doorzettingsvermogen en creativiteit geprikkeld en kun je opeens dingen die je zelf niet wist. Omdat je toch rustig aan moet doen om te herstellen stuur ik deze niet zo leuke link maar met de boodschap *het maakt je sterker en het gaat je lukken!*.

    2016 wordt jouw jaar!!!

    http://tinyhousegiantjourney.com/2015/10/30/tiny-house-eviction/

  7. Esther schreef:

    Hé nicht, wat lees ik nu toch allemaal. Wat een plannen allemaal en wat schrijf je mooi! Kwam bij toeval op je site terecht en ga je zeker volgen. Ik hoop dat je inmiddels al wat meer weet over de behandeling van dat rottige fruit in je buik? Het is immers al weer een tijdje terug zie ik dat je deze blog geschreven hebt! Hou je taai en dikke zoen uit Waarland! Esther

  8. Alowieke schreef:

    Hoi! Ik heb de drie verhalen gelezen, van je plannen en de aanloop. Je schrijfstijl leest lekker. Het is een beetje spreektaal. Zoals je het zou vertellen als je hier zat. Maar dan nog compacter.
    Ik begrijp je verlangen naar een eigen plek, een klein huis dat van top tot vloer van jou is. Ik heb ook mijn eigen huis. Zelf ontworpen en gebouwd, van buiten klein, van binnen groot. Hoe gaat die van jou er uit zien? Spannend! Je bent een heel eind weg gegaan! Ik ben benieuwd, waarom ben je verliefd op Amerika? Waarom niet hier?

  9. Frieda Bakker schreef:

    Dank! Voor je mooie reactie!
    Ik ga je vragen graag beantwoorden bij een kachel in een klein huisje, de jouwe!

    Tot dan!
    Liefs Frieda

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.