Appen met Frieda | Klein Wonen Magazine #9 – Developments in USA

• Geplaatst op Frieda Bakker
• in Klein Wonen Magazine
• op juli 1, 2020
• No Comments.

Frieda zit door de coronacrisis nog steeds in Nederland te wachten totdat zij weer naar haar geliefde USA mag afreizen. Dat betekent overigens niet dat zij stil zit. Ze is op afstand druk genoeg met haar tiny house bezigheden in de Verenigde Staten. Dus voldoende stof om weer even lekker bij te appen.

Hoi Frieda! Hoe is het? Nog steeds in NL, neem ik aan?

Hier gaat het goed. Ik ben inderdaad in Nederland. Ik zou 2 april naar de USA vliegen, maar dat ging niet door. Ik zit hier op een goede plek, waar ik kan blijven zolang nodig. Ik heb mijn groene vingers hun gang laten gaan en heb op het moment een klein stukje tuin in het schooltuinencomplex waar mijn zus de juf van is. Het is 2 bij 3 en het barst uit haar voegen! Heerlijk!

Nog nieuws uit de VS?

Het small living-project in Amerika waar ik bij betrokken ben heeft vertraging opgelopen, maar gaat vooralsnog gewoon door. De doorstart daarvan én de mogelijkheid om weer te kunnen reizen zullen waarschijnlijk gelijk opgaan. Leuk project trouwens. Middenin de Rockies op 3 km hoogte, in Fairplay om precies te zijn.

Wow! Klinkt super. Wat is het precies voor een project?

Het is een soort community, waarbij de term community ruim gezien moet worden. De buren weten van elkaars bestaan, van huizen, vakantiewoningen en plekken voor een RV (camper) of een THOW (Tiny House On Wheels) om te kunnen staan.

Mooi divers dus. Hoe ben je daar zo betrokken bij geraakt?

In 2015, na mijn bezoek aan de Tiny House Jamboree in Colorado Springs, raakte ik verknocht aan de USA en ben gaan kijken naar de mogelijkheid voor het bouwen van een tiny house (TH) in de USA, met een fabriek. Maar ook daar in de USA, waar zet je het neer? Door mijn contacten leerde ik over deze community. Een kleine stukje land, in de bergen, niet alleen, TH vriendelijk. Ik ben me daarin gaan verdiepen. Mijn TH-contact had in de Village (het heet Whispering Aspen Village) geïnvesteerd en ruim 30 RV lots gekocht. Het doel was om deze op te knappen, af te maken, en beschikbaar te stellen voor THOWs.

Van het een kwam het ander en door mijn eigen interesse en mijn netwerk in de TH movement, werd ik degene die op afstand huurders ging zoeken voor de beschikbare plekken. En een caretaker, met een DIY THOW. Op het moment dat het zover was werden ze in de verkoop gezet, de stukjes land. Ik ben daarbij
gaan helpen. Had geen idee of dat zou werken met een oceaan ertussen (ik kan niet werken als ik daar ben dus heb dat opgepakt als ik in Nederland was) en een tijdsverschil. Ik ben het gewoon gaan doen!

That’s the spirit! En hoe pakte dat uit?

Uiteindelijk heb ik het overgrote deel (85%!) via mijn netwerk kunnen verkopen! Ik mag wel mensen
ontmoeten, netwerken en plaatsen bezoeken, dus ik ben er vaak geweest.

Het is uiteindelijk een mix geworden van seizoenwerkers met een RV of een THOW. Op een gegeven moment was de helft van de beschikbare plekken voorzien van een THOW! Ik vind het tof dat ik daar, met mijn op afstand beperkte middelen, een bijdrage aan heb kunnen leveren!

Ben benieuwd hoe het er daar uitziet. Heb je fotootjes?

Zeker!

Het deel van de Village waar de THOWs mogen staan heeft een groot nadeel. Officieel mogen ze er maar 6 maanden per jaar wonen. Dat mag dan verdeeld worden over het hele jaar, maar permanente bewoning is niet toegestaan. Dit is echter nagenoeg niet te controleren. De gemeente ziet het daarom gelukkig door de vingers en doet er niets aan. Terwijl ze weten dat er meerderen zijn die er echt wonen, in een RV of een THOW.

Gezien de verkoopcijfers hebben mensen blijkbaar wel vertrouwen in dit gedoogbeleid. Zijn er al uitbreidingsplannen?

Deze stukjes land voor THOWs zijn nu allemaal verkocht. Dezelfde ontwikkelaar heeft er nu een nieuw stuk naast bijgekocht. Het was ooit al de bedoeling dit te ontwikkelen dus veel papierwerk (bestemmingsplan etc.). is reeds gedaan. Er moet echter evengoed nog ontzettend veel gebeuren vooraf, maar daar ben ik nu dus ook bij betrokken. Dit worden Park Models van maximaal 399 sqft (37 m2). Dat valt daarmee ook nog binnen de terminologie van een TH in de USA.

Wel erg leuk om mee bezig te zijn, niet?

Zeker. Dit is ook wat mij straks verder te wachten staat; werken aan dit project. Ik heb inmiddels alweer een hele wachtlijst van geïnteresseerden. Er komen ongeveer 45-50 huisjes. Ik denk daarnaast mee met de design van de huisjes, de lay-out van het project en daarmee co-creëer ik meer klein wonen mogelijkheden! Het meedenken klinkt erg leuk, maar kan ook gebakken lucht zijn. Tegendeel is waar!

Ontwikkelaars en investeerders kunnen vaak niet relateren aan de behoefte van mensen die graag kleiner willen wonen. Dat niet relateren vertaalt zich dan vervolgens bijvoorbeeld in onpraktische indelingen van de huisjes. Daar zit mijn meerwaarde in.

Overigens, wat zijn Park Models exact?

Park Models zijn de USA-equivalent van vakantiewoningen. En die zullen er zeer waarschijnlijk ook wel zijn, in de Village, mensen die er inderdaad niet permanent in wonen en het gebruiken als hun mountain retreat. Er zit een groot populair skigebied vlakbij, Breckenridge. In de zomer zijn er veel outdoor activiteiten mogelijk zoals fly fishing, off road riding, wandelen, mountainbiken etc.. Als zij er niet zijn kunnen en mogen ze het verhuren. Dit is vaak voor lange duur en seizoenwerkers maken daar weer gebruik van.

Toch jammer dat er ook in de VS zo lastig wordt gedaan over permanente bewoning op dergelijke complexen.

We hebben ons best gedaan de permanente bewoning aan te kaarten en officieel toe te laten staan door de gemeente, niet alleen in deze units, maar ook in de rest van de Village. Helaas is dat niet gelukt. We
snappen dit nog steeds niet omdat het, gezien de economische situatie in het gebied, het meest logisch is en ook broodnodig. Maar, ondanks dat permanente bewoning niet is toegestaan, officieel, zal er op dezelfde wijze gehandeld worden: door de vingers zien.

Hier in Nederland vond ik het prachtig nieuws dat vakantieparken soepeler zijn m.b.t. permanent wonen (yes yes yes yes). Ik ken de details niet, maar dat mag van mij, het gebruik van vakantiewoningen voor permanente bewoning. In deze markt van krapte moet daar echt naar gekeken worden. Dat wordt nu dus gedaan.

Ik hoorde het ook, maar volgens mij is het niet echt een doorbraak. Meer een tijdelijk gedoogbeleid tijdens de coronacrisis. Maar misschien wel een opmaat! Hoe zie jij dat anders wonen op vakantieparken voor je?

Ik heb altijd gehoopt dat ze het bewonen van vakantiehuisjes officieel toe zouden staan. Ik vond het een rare beweging in 2012 en tegenstrijdig met problematiek in de maatschappij van tekorten op de woningmarkt. Het was toen bij veel gemeenten een actief onderwerp en er werd afgesproken dat er meer gehandhaafd zou gaan worden op permanente bewoning. Gedogen is ook slechts een stap. Arnhem heeft dit bijvoorbeeld gedaan maar gedogen is niet hetzelfde als legaliseren. Bij een gedoogbeleid ben je als huurder van een dergelijke woning slecht beschermd. Door de coronacrisis begrijp ik dat er weer beweging inzit en dat daarmee de discussie opnieuw is aangezwengeld. Dat lijkt me een goed plan!

Dus toch gaan voor legaliseren?

Ik snap dat legaliseren lastig is. In Amerika gelden er bijvoorbeeld andere bouwbesluiten voor recreatiewoningen dan voor huizen geschikt voor permanente bewoning. Dat zou je bij nieuwe parken op kunnen lossen door te voldoen aan beiden.

De fabriek waar ik mee werk kan dat. Voor bestaande vakantieparken in Nederland weet ik niet wat er nodig is om ze geschikt te krijgen voor permanente bewoning.

Hoe wordt dat in de VS aangepakt?

In Amerika hebben ze dit probleem op sommige plekken opgelost door het bestemmingsplan te wijzigen en daarin toe te staan dat permante bewoning in vakantiewoningen of DIY THOWs kan, mits het dan voldoet aan bouwbesluit voor dergelijke woning én voldoet aan de veiligheidseisen van de staat of gemeente.

Maar als huisjes op een vakantiepark permanent worden bewoond is het toch geen vakantiepark meer? (Devil’s advocate ;-))

Weet je wat nou leuk is. Ik weet dat er vakantieparken zijn die problemen hebben zoals bijvoorbeeld hoog drugsgebruik. (Maar er zijn ook veel voorbeelden waar het goed gaat.) In de Village is het een mix. Weliswaar gedoogde permanente bewoning, maar het gebeurt. De bewoners en gebruikers zijn daar juist positief over. Voor zij die het als second homegebruiken weten dat er altijd bewoners op het park zijn. Als er iets vreemds is weten ze elkaar ook te vinden. Er is zorg. De bewoners vinden het op hun beurt leuk dat er af en toe vakantiegangers komen.

Bij een RV park verderop in de Rockies heeft een andere gemeente nu officieel toegestaan dat een paar plekken gebruikt kunnen worden voor permanente bewoning. Dat zou je ook kunnen doen. Dan blijft het een vakantiepark én wordt er meer gedaan aan de krapte op de woningmarkt.

Dus bestemmingsplan aanpassen of het Bouwbesluit. Voorkeur?

In Amerika, absoluut bestemmingsplan. Dat is naar mijn mening de kortste slag. Dat is de plek waar de manier van wonen in is beschreven. Bestemmingsplan wijzigen is dan de kortste slag. Dit gaan we daar wel of niet doen en op die manier. Tadaaa!

En als de situatie in Nederland op dit gebied vergelijkbaar is met Amerika, dan zou ik ook zeggen: gaan!

Klein Wonen Magazine is hét (GRATIS) digitale tijdschrift voor alle liefhebbers van klein wonen in Nederland en Vlaanderen.
Iedere editie app ik met de hoofdredacteur Raymond Kool over het reilen en zeilen van anders en klein wonen en – bouwen in de USA en Nederland.