Appen met Frieda | Klein Wonen Magazine #10 – Woongroepen

• Geplaatst op Frieda Bakker
• in Klein Wonen Magazine
• op november 1, 2020
• No Comments.

Zoals zoveel zaken staan ook Frieda’s tiny house-initiatieven in de USA voorlopig even on hold. Dus niets om over te appen? Natuurlijk wel! Er komt altijd wel iets boven drijven. Het gesprek komt uiteindelijk op communities. En op verse groenten en chocolade!

Hoi Frieda, alles goed? Nog wat leuks te vertellen over klein wonen overseas?

Ik ben al enige tijd niet in de USA geweest vanwege corona. Het project waar ik bij betrokken ben staat
ook door omstandigheden in de wacht. Ik ben zelf nu ook even met andere richtingen bezig zoals mijn bedrijfsconsulting en vooral chocolade.

Chocolade?

Yep! Dit doe ik tegenwoordig graag.

Wow! Dat ziet er goed uit! Alles zelf op eten? 🙂

Ja, ik eet het graag op! En delen. Over delen gesproken. Kwam deze foto laatst nog tegen. Is van de eerste tiny house meetup in Nederland. Had ik in mijn woongroep georganiseerd. Uiteraard in goed overleg met de overige bewoners!

Grappig! Naast een tiny house heb je dus ook in een groep gewoond?

Ja, ik heb 10 jaar in verschillende woongroepen in Nederland gewoond, waarvan de laatste ook op 19 m2 was. Tiny dus!

Communities worden steeds populairder. Zowel bij jong als oud. Hoe komt dat, denk je?

Ik denk vooral als een directe reactie op de maatschappij. Het anders willen. Qua milieu. Qua hebben van spullen. Ik bedoel, die wasmachine kan ook best draaien voor 3 andere singles of zelfs nog een (klein) gezin. Daarnaast ook het willen hebben van meer contact met mensen. Soms ook vanuit zorg voor elkaar.

De grap is echter, dat er aan de ene kant meer aandacht voor is en er meer mensen zijn die een nieuwe woongroep op willen zetten, terwijl bestaande woongroepen soms moeite hebben met het vinden van nieuwe mensen.

Oh, is dat zo?

Ik weet dat uit ervaring. Nieuwe kandidaten zoeken was steevast een gedoe. In de tussentijd is er veel aandacht gekomen voor anders wonen. Tiny houses hebben daar ook een grote rol in gespeeld. Toch is het vinden van nieuwe mensen niet erg veranderd. Een vriendin van me, uit Amsterdam, is bezig met het opzetten van een nieuwe woongroep. Er zijn daar genoeg kandidaten voor op dit moment, maar ik begrijp van haar ook dat bestaande woongroepen in Amsterdam zelfs enige leegloop ervaren.

Bijzonder! Enig idee hoe dat komt?

Persoonlijk merk ik dat de behoefte er vaak wel is. Behoefte ook gewoon aan het willen dromen over anders wonen. Die droom delen met anderen. Het bedenken en uitwerken. De praktijk valt vervolgens soms tegen.

In welk opzicht?

Soms door gebrek aan een werkelijke woonplek. Soms omdat het erg veel tijd, geld en energie kan kosten. Wie trekt die kar? Soms ook omdat als het puntje bij paaltje komt mensen toch niet zo hetzelfde denken over details als eerder gedacht. Dan is de fase daar van concessies doen. Als jij daar dan zit met een hele duidelijke droom, dan kan het lastig zijn als die door een ander anders vorm krijgt. Als het dan ook al enige tijd duurt en nog langer kan duren voordat het er is, dan is afhaken iets wat veel gebeurt. Dus de groeiende aandacht voor nieuwe woongroepen hoeft niet te betekenen dat ze ook als paddenstoelen uit de grond springen.

Initiatieven genoeg, maar de bereidheid voldoende water bij de wijn te doen is dus vaak het struikelblok. Zou je niet verwachten van mensen die graag in een community willen wonen. Toch?

Weet ik niet. Ik heb in de woongroepen zelf met mensen gewoond die dat wel konden: aanpassen aan elkaar. Daar was het zelfs soms een mooie dans en deed dat ook weer persoonlijk wat met je. In de zin van ontwikkeling als mens. Vooral als je veel deelt. Dat is intensief, intens EN heel erg leerzaam. Het geeft veel. Het vraagt veel. Bij het intrekken hadden we een andere groep dan toen ik wegging. Daarmee was de woongroep ook qua energie totaal anders. Dus zelfs als je van tevoren van alles bedenkt kan het tijdens het wonen ook volledig veranderen.

Hoe zag jouw community eruit?

Ik heb zelf 2 vormen ervaren. Volledig zelfstandig met eigen badkamer, keuken, opgang. Als iemand niet wist dat het een woongroep was dan zou je het niet zeggen van de buitenkant. Daarnaast ook een paar jaar in een woongroep met eigen ruimte (19 m2), gedeelde badkamer en keuken. Daar werd ook iedere avond, behalve het weekend, samen gegeten. Dat heet allebei centraal wonen, maar is een totaal andere ervaring!

Dat geloof ik. Ik denk toch dat de meeste belangstellenden tegenwoordig voor een grote mate van zelfstandigheid en privacy gaan binnen een community. Op zichzelf en delen en zorgen waar nodig. Zie je ook bij veel tiny house communities en projecten als De Knarrenhof.

Dat ben ik met je eens. In de woongroep waar we meer deelden wisselden we ook veel vaker van mensen. In de woongroep waar alles zelfstandig was, met meer privacy, was de gemiddelde verblijftijd hoger.

Het individualisme zit blijkbaar nog best diep geworteld.

Ik weet niet of dit nu zozeer het individualisme is. Vroeger was je in sommige situaties gewoon genoodzaakt om bij elkaar te leven. Er was soms geen andere keuze. Nu is die keuze er wel. Dus als je op een gegeven moment klaar bent met je buurman die de wc niet netjes achterlaat, terwijl het met allerlei briefjes op de deur wordt gevraagd en ook in de maandelijkse vergadering voorbij komt, dan ga je op zoek naar iets anders. Omdat het kan.

Haha, het toiletgebruik van de buurman als agendapunt!

Grappig hè? Dat bedenk je vaak ook niet van tevoren, dat het die zaken zijn die besproken moeten worden. Wij hadden hele gesprekken over het wel of niet plaatsen van wasrekjes in de tuin… en de temperatuur van de gemeenschappelijke koelkast. Dan gebeurde het wel eens dat er in de vergadering was afgesproken dat hij op 5 graden moest staan. Was er eentje die hem dan toch zelfstandig, in de hoop dat het niet op zou vallen, weer naar 7 zette. Hahahaha, volwassen mensen. Met eigen bedrijven en zo.

Tja, samenleven is niet gemakkelijk! Gaat het in USA net zo?

Yep! Een mens is ook daar een mens. Het project met tiny houses, vakantiehuisjes en campers, waarbij ik betrokken ben, loopt ook tegen dat soort zaken aan. Terwijl dat een community is waar ze elkaar kennen en de buurt in de gaten houden voor elkaar, maar niet veel delen. Dan is het niet de koelkast die het probleem oplevert, maar dan is de jacuzzi niet goed achtergelaten. Of loopt er toch iemand met de hond niet aan de lijn.

Iets wat veel sterker in de USA is zijn HOA’s. Home Owners Associations. De meeste buurten hebben dat, althans, zodra het iets dichtbevolkter is. Die hebben veel macht, ook als het gaat om uiterlijk van je tuin. Regels over huisdieren. Parkeren. Geluidsoverlast.

Een soort Vereniging Van Eigenaren?

Je ziet het in NL inderdaad vaak in appartementencomplexen, iets vergelijkbaars als een HOA. In de USA heeft de HOA alleen meer middelen in regelgeving om regels te handhaven en zie je een HOA veel vaker en bij allerlei verschillende woonvormen en wijken. Een HOA heeft in zijn statuten (bylaws) namelijk ook door de staat geregelde aspecten. Dat is echt ook veel officiëler.

Is dat ook niet het probleem van stotterende communities, al die regeltjes? Zou de hoofdregel niet leven en laten leven moeten zijn?

Haha, dat zou je denken. Nee, mijn ervaring is dat als je dingen juist niet regelt, het ook niet goed gaat. Mijn ervaring is dat sommige zaken echt moeten staan. Duidelijk regelen!

Ik vind de HOA’s die ik ervaren heb overigens VEEEEEL te streng en bemoeierig. Soms heb je het over het plaatsen van een struik! Een struik! Hup, mijn tuin uit bestuur!

Een eigen moestuintje is dan helemaal uit den boze. Of niet?

Kan zo maar. By the way, mijn tiny tuin van 6 m2, op het schooltuinencomplex van mijn zus, is geweldig. Heb er toch een berg eten vanaf gehaald!! Groene vingers vierden zege!

Maar dit terzijde, Je ziet in de USA door de HOA’s dan ook veel keurige eenheidsworststraten. Maar in een buurt waar geen HOA zit, daar is het vervolgens soms een enorme bende! Oude autowrakken op de oprijlaan. De kapotte koelkast die weg staat te roesten en maar niet weggebracht wordt.

Uitersten of ligt het gros in het midden?

Het hangt uiteraard erg af waar je zit. Het kan per buurt anders zijn. Er zijn wel soepelere HOA’s waar je wel zelf je tuin kunt invullen, maar de aanwezigheid en de bylaws van de HOA maken een veel groter deel uit in de keuze waar je wilt wonen dan in NL. Geen HOA betekent soms ook dat er wél ruimte is voor andere woonvormen. Voor andere materialen. Voor meer en ander groen.

Wat voor een toekomst zie jij voor communities?

Ik denk wel dat er meer komen. Vooral woongroepen met eigen zelfstandige woningen (tiny of niet). Maar ik denk dat het een kleine markt blijft. Het is niet voor iedereen. En dat maakt het dan ook weer leuk. Variatie!

Zeker! We gaan het zien. Spreek je weer!

Klein Wonen Magazine is hét (GRATIS) digitale tijdschrift voor alle liefhebbers van klein wonen in Nederland en Vlaanderen.
Iedere editie app ik met de hoofdredacteur Raymond Kool over het reilen en zeilen van anders en klein wonen en – bouwen in de USA en Nederland.