Een tiny rondleiding door mijn huis

• Geplaatst op Frieda Bakker
• in Dromen
• op mei 27, 2015
• 13 Comments.

De toekomstdroom van mei 2015

Juli 2016…
Daar staat ze dan, mijn huisje. Af, klaar, trots. In sommige zaken heb ik keuzes moeten maken. In andere kon ik het helemaal naar wens doen. En daar staat ze dan. Ik vind haar prachtig!

Kijk, aan de buitenkant zit onbewerkt maanhout. Verticaal geplaatst. Op die manier doorbreek ik de lange lijnen. Totaal ruim 7 meter. Ik bedoel, hoezo tiny. En kijk, de veranda bestaat uit afneembare platen die met een kleine uitschuif-constructie op de trailer staan! Voor vervoer haal ik ze eraf en schuif ik de staalconstructie weer terug.

En jeetje, wat een hoop ramen. Rechts, links, boven. Ik word nieuwsgierig van die doorkijkjes. En wat staat er deels op de dissel? Verrek, een fietsenhok. Nou ja… fietshok. De klep gaat omhoog et voilà, tuingereedschap aan de binnenkant van het deksel. Hoe krijg je die fiets er dan in? Hup, deurtje gaat open aan de voorkant, NS fietsrekstang komt eruit. Fiets erop. Stang weer terug en de fiets staat zowaar in een schuurtje!

En dan naar binnen. Via de veranda. Met de eerste stap in huis is het meteen een huis. Licht, open en warm. Warm door het onbewerkte hout aan de binnenkant. Mijn oog valt op een lekker hoekje aan de linkerkant. Kussens erop. Opbergruimte onder het ingebouwde bankje. Laag plafond. Echt om even weg te kruipen of te dromen. Ik ga lekker zitten. Ja, wat fijn! Ik kan vanuit de geborgenheid van dit hoekje heerlijk naar buiten kijken. Raam kan open als ik wil. Ik zie het voor me. Beker in m’n hand en staren. Maar wacht, ik heb hier een laag plafond. Dat ding is toch 4 meter hoog? Klopt! Aan deze kant is ook een kleine loft. Opbergruimte. Ik kan die oude schoolschriften niet wegdoen. En bovendien, een beetje ruimte voor kampeerspullen, een rugzak en bijvoorbeeld winterkleding is geen overbodige luxe.

Nu ik toch zit te staren, ik kan vanaf hier helemaal de ruim 7 meter bekijken! Dat geeft een gevoel van ruimte. En over ruimte gesproken, er zijn daar achterin hokjes. En een open keuken. Ik sta op en ga op pad. De keuken links is klein maar fijn. Oprecht. Genoeg ruimte om te werken. Handige kastjes én een raam. Al kokende kan ik dan de woonkamer inkijken en de buitenwereld bewonderen. Hé, nu zie ik pas dat je alleen een grote tafel hebt in de woonkamer. Ja, ik vind dat heerlijk. Als ik werk dan ligt mijn hele tafel vol met briefjes, aantekeningen, agenda, boeken. Dat an sich werkt voor mij zo inspirerend. Als ik zo’n tafel zie krijg ik al zin om aan de gang te gaan. En als ik wil, kan ik de tafel verplaatsen in de ruimte. In de winter bijvoorbeeld aan de andere kant, bij de openslaande deuren. Ook fijn, af en toe je ruimte anders in kunnen delen. Ook dat geeft weer inspiratie en zin.

Goed, de keuken. Verder door naar achter. Want zo voelt het, als naar achtergaan. Ook hier is het plafond verlaagd. En door al het licht voelt het niet krap. Mijn blik wordt namelijk afgeleid van het lage plafond naar het doorkijkje aan de achterkant. Fijn dit! Ik trek de schuifdeur rechts open. Oh sorry, de wc! Ga maar naar binnen hoor! Wat is je pot laag? Ja, dat poept beter. En nu ik toch alles zelf kan bepalen, waarom dan ook niet de hoogte van de pot. Als je trouwens moet, geef even een gil. Leg ik het uit. Je kunt deze namelijk niet doortrekken. Composttoilet! En hier is de douche. Ik heb deze hele kant ingericht als badruimte. Precies genoeg om je kont te kunnen keren en zonder je ellebogen te stoten je haar te kunnen wassen. Trouwens ook handig om te weten, als je hier voor een nachtje blijft, gebruik dan mijn spullen om je te wassen! Het water wordt namelijk buiten opgevangen in een mini-helofytenfilter. Wat er aan het einde van het filter uitkomt, gebruik ik weer voor de moestuinbakken en de was. Ik vind het een fijn systeem en wil dat graag zo houden.

Goed, de andere kant. Nog een schuifdeur. Huh? Je hebt een bijkeuken! JA! Ik werk graag buiten en moet er niet aan denken om met mijn prut-koeienpoep-moestuin laarzen via de veranda binnen te komen. Hier kan ik alle kleding en schoenen uitdoen en direct in de wasmachine stoppen als ik dat wil. Hij droogt trouwens ook. Leek me wel zo handig. Kleding drogen binnen in een groot huis, als het regent, gaat nog, maar hier wordt alles direct super klam. En ik heb een goede accu voor de stroom van het dak dus in die zin kan ik het verbruiken.
Goh, je hebt écht een huis. Bijkeuken, schuurtje, woonkamer, keuken. Oh, we moeten de slaapkamer nog bekijken! Dat is hierboven.

Via de redelijk makkelijke trap is daar opeens nog meer licht. Een waar panoramadek! Vanuit bed kun je álle kanten opkijken. Allemaal ramen! Oh, wat zal dat lekker wakker worden! En wat handig. Je hebt om je bed heen een rand. En die rand is kastruimte! Ja, winterdekbed, hoeslakens, kussenslopen. En de kleding is daar, langs de rand van de slaapkamer. Geeft trouwens een prettig gevoel van privé. Je dak is hier anders hè. Ja. Helemaal schuin, ook hier, vond ik te benauwd. Ze noemen dit flaporen. Eigenlijk zijn het aan weerskanten gewoon kleine dakkapellen. Het tilt voor je gevoel de constructie op. Van je af. En dat creëert wederom ruimte.
Zullen we weer naar beneden? Zet ik koffie. En het is mooi weer. Gaan we lekker buiten zitten. Met een waar huis in onze rug. Goed. Ik zou hier trouwens prima kunnen vertoeven. Je hebt werkelijk alles wat je nodig hebt. Goh, wat heerlijk. Het is net of ik op vakantie ben… !
Yep!

En tijdens de koffie wordt er uitgebreid gesproken over dat de trap ook naar de andere loft overgezet kan worden. Dat de watervoorziening nu via de boerderij gaat maar indien nodig ook via een tank kan. Ik verbruik inmiddels veel minder en zit er zelfs aan te denken om een waterpomp aan te leggen, het water na filtering via het helofytenfilter te testen op gebruik voor drink- of douchewater. Als ik weg ben, kan deze pomp gebruikt worden door de boerderij, voor een extra waterbak voor de koeien.
We hebben het ook over de winter. Was het niet koud? Ja, in de nacht kan het koud worden. De wanden zijn wel geïsoleerd maar niet erg dik. En ik vind dat eigenlijk wel prettig, een koude ruimte om in te slapen. Ik word daar altijd fijn bij wakker. En zo klein als het is, zo snel is de ruimte ook weer warm. De vloer vraagt de meeste aandacht. Er zit daarom een rok om de trailer heen. Dit geeft extra stilstaande lucht en daarmee scheelt het met de kou in de vloer.
Ik vertel dat mijn gast niet de eerste gast is. In de woonkamer kunnen makkelijk twee mensen slapen. Op de bank in het hoekje en op de grond. Mijn eigen bed sta ik niet af. Ik heb ontdekt dat slapen op een natuurmatras een verademing is! Ja, er valt nog veel meer te vertellen. We hebben er allebei rode wangen van. Tijd voor een wandeling. Ook belangrijk, genieten van de omgeving!