• Voorbij een tiny house als thuis – een update

    Frieda Tiny House RoadtripEr is iets wezenlijks veranderd. Was mijn eengezinswoning eerst een thuis die pastte als de schild van een schildpad. Veilig. Geborgen. Maar ook groot, log, een last en uiteindelijk duur als ik keek naar wat ik werkelijk nodig had. Zo is zelfs het hebben van een tiny house op wielen, want dat pastte me beter, een idee die niet meer voor me werkt. Als eerste en enige huis dan. Van waaruit ik kan werken, leven, reizen, en meer. Door mijn gereis in de afgelopen maanden heeft “thuis” namelijk een andere lading gekregen. Ik ben eraan voorbij… Hoe is dat zo gekomen? En wat blijft er over van mijn wens voor een tiny house? (Schrik niet, genoeg, maar het is anders).

    Eerst dit. Wat is er in het afgelopen jaar gebeurd?

    Veel. Een jaar geleden lag ik een paar dagen in het ziekenhuis, cystes. Meerdere en groot. Moesten eruit en dat was maar goed ook. De pijn was ondraaglijk! En nee, dan bouw je niet aan een tiny house. Ik ben vervolgens zo goed als hersteld in februari voor de tweede keer naar de USA gegaan. Na mijn bezoek aan de Tiny House Jamboree van de zomer van 2015 kon ik namelijk op een of andere manier niet meer aarden in Nederland. Alles wat ik daarvoor deed, contact met bedrijven voor materiaal, contact met magazines voor blogs of artikelen, het liep niet meer. Wat wel liep was alles wat internationaal en USA georiënteerd was. Ik werd gevraagd om een gastspreker te zijn op de Jamboree van 2016 (en dat heb ik gedaan, over tiny house international), of ik een hoofdstuk wilde schrijven in het nieuwe Amerikaanse boek Turning Tiny (en dat heb ik gedaan, over misfits en de mogelijke rol van tiny houses in die zin in de maatschappij), en Tiny House Magazine publiceerde meerdere artikelen. Het werd me duidelijk, ik moest en zou opnieuw terug naar dat land. Wat trekt me zo? Ik wilde dat uitzoeken zonder roadtrip, zonder een mooie zomer om me heen en zonder toffe evenementen zoals een Tiny House Jamboree. Vandaar middenin februari. Darin Zaruba, de organisator van onder andere de Jamboree en CEO van EcoCabins, bood me een plek aan in Colorado Springs waardoor ik het ook mogelijk kon maken. Hup Frie, daar ga je. Zoek dit maar eens uit!

    In een fabriek bouwen?

    Je snapt dat door een operatie en het beleven van Amerika mijn tiny house in de wacht werd gezet. Maar niet aan de kant! Sterker nog, DeFriedad746x6561EcoCabins was en is zeer geïnteresseerd in mijn design. Ze vinden het uniek, praktisch en mooi. Ze noemen het “The Frieda” en wie weet rollen er straks verschillende uit de fabriek. Want die hebben ze. Uhm, oke. Het was niet mijn intentie bij aanvang van mijn project, bouwen in een fabriek, maar ik ben er meer en meer voor gaan voelen. Mocht je willen weten waarom mijn voorkeur daar nu naar uitgaat, kijk dan naar de FAQ antwoorden. Ik vind het inmiddels een hele logische keuze voor mij.

    Spons

    Mijn verblijf beviel goed en mijn ticket werd verlengd. Van 6 weken naar 2,5 maand. Ik heb de Denver Home Show bezocht met elf tiny houses in een dorp-setting Earth Day Dallas Texas Tiny Houseswaar ik achter de tiny houses mijn design afgemaakt heb. Ik ging mee op pad met Darin. Ik leerde over coding en zoning (lees: bestemmingsplannen en bouwbesluit), business op niveau, sales van huizen: groot, klein, vakantie, woning. Ik was aanwezig bij de oprichting en brainstorm sessies van de THIA (Tiny Home Industry Association – en deed ook lekker mee). Kreeg een rondleiding in de fabriek waar op dat moment drie tiny houses werden gebouwd. Bezocht Earth Day Texas met meerdere tiny houses en een berg bezoek waar je u tegen zegt. Ik ben 2,5 maand lang een spons geweest. Dit was nieuw voor me en ik genoot! Eenmaal terug in Nederland vond ik het druk en ik kon niet verder voor mijn gevoel. Ik wilde terug en wist dat al voordat ik het vliegtuig uitstapte. Een nieuw ticket werd dus snel geboekt. Opnieuw 2,5 maand met in het midden de Tiny House Jamboree. Waar ik deze keer op het podium mocht en mee ben gaan helpen in de gekte die organisatie van een evenement voor 60.000 mensen heet, maar wat tof!

    Van melker naar digital nomad

    De klik is er met EcoCabins en mijn werk is hierdoor veranderd van koeien melken en klussen op de boerderij van vrienden, naar editen van tekst voor de website, flyers, begeleiden van het boek Turning Tiny, de social media daaromheen, het coördineren van de bestellingen, het editen van business proposals en developments. Meest digitaal, op afstand, en rete interessant! (PS mocht je je afvragen waar ik de ervaring vandaan haal als ik eerst koeien heb gemolken. Ik ben onder andere manager geweest van een Milieu Educatief Centrum, teamleider in een DistributieCentrum, uitzendconsulent, managementadviseur van melkveehouderijbedrijven, en schrijfster. De veelzijdigheid van mijn werkverleden komt me nu erg goed van pas!)

    Zonder deadline

    Lang verhaal kort… Ik ben nu in Calgary omdat ik maximaal 90 dagen achter elkaar in de USA mag zijn. Met de auto dus omhoog. Geen zin in Nederland in januari en een roadtrip, ecocabins-logo-long-sloganv4daar zeg ik geen nee tegen. Straks volgt bezoek vijf aan de USA. Ik houd me bezig met onderzoek naar een visum. Mijn design van mijn tiny house ligt in de fabriek en ze mag nog even wachten. Waarom? De eerste fabriek van EcoCabins in South Dakota is niet ideaal. Veel gedoe met het verkrijgen van transport, werkers, en meer. Ze staan op het punt om een fabriek in Missouri aan te schaffen. Onderhandelingen vinden nu plaats. Daar wacht ik op. Ik vind het prima. Ja, het duurt langer dan gedacht, maar ik heb geen deadline. Ik heb een dak boven mijn hoofd, ik heb eten, met mijn gedownsize van hiervoor ben ik ingericht op weinig en zijn mijn kosten erg laag, en bij terugkomst in Nederland is er weer werk.

    Voorbij de tiny house als eerste huis

    En wat heeft dat met mijn plan gedaan? Het gereis van nu heeft ervoor gezorgd dat ik thuis als concept anders ben gaan ervaren. Mijn wens was om een tiny house te hebben als vervanger voor mijn grote huis. Eén plek om me “thuis” en geborgen te voelen, van waaruit ik kan ondernemen wat ik wil en altijd weer naar terug kan. Verplaatsbaar als blijkt dat ik ergens anders wil zijn en zonder al te veel spullen die ik vaak ervaar als een blok aan mijn been. Met het heen en weren en leven uit mijn koffer ben ik opnieuw naar mijn design en wens gaan kijken. Wat ik had pastte namelijk bij Nederland en mijn leven daar. Wil ik dat nog steeds? Heb ik dat nog steeds nodig? Eén thuis op wielen? Die er zo en zo uitziet? Het antwoord is nee.

    Wat ik nu nodig heb zijn meerdere plekken waar ik naar terug kan als het nodig is (hoeft niet, mag wel). Van één eerste basis die helemaal van mij alleen is, naar meerdere tweede verblijfplaatsen die ook door anderen gebruikt kan worden. Eentje in de USA. Eentje in Nederland bijvoorbeeld. Niet meer op wielen, wel klein. Een schrijvershol. Tussendoor verhuren als Airbnb of een try-before-you-buy, en als ik in de buurt ben, dan heb ik een plek. Design twee is daarom in de maak. Ik ben voorbij het idee dat één huis de enige basis is en moet zijn van waaruit ik alles doe. Ik ben losser geworden. Niet alleen met het hebben van spullen, maar nu ook met het hebben van één eigen thuis, zelfs al is ze tiny.

    Money en mogelijkheden

    loesje-richtingsgevoelEn hoe ik dat ga bekostigen? Want ze zijn klein, tiny houses, maar niet gratis. Door mijn samenwerking met EcoCabins en hun wens om mijn eerste design te bouwen, meerdere, zou ik met een constructie kunnen komen die zichzelf terugbetaalt. Een percentage per verkocht huisje bijvoorbeeld. Ik heb dat deels zelf in de hand, als advocaat van de movement en als gezicht van mijn eigen design. Hun netwerk is groot. Ik heb zelf een netwerk, en als ik het proces ga filmen, de bouw in een fabriek van een customized tiny house, wie weet wat dat bewerkstelligt. Er zijn mogelijkheden (en die Amerikanen zijn soms gek, maar als er iets is waar ze goed in zijn dan is het wel verkopen en mogelijkheden zien. Overal! Ik deel die trade!).

    Daar sta ik nu. Ik heb het idee van het hebben van een eigen plek losgelaten. Het is ook anders gelopen dan ik in eerste instantie had gepland met de bouw, in Nederland. De Jamboree vond plaats. Oeps… Ik heb er echter geen spijt van dat ik van mijn planning af ben gaan wijken en mijn avontuur is nog niet voorbij.


    Foto credits: Frieda en Loesje

    FacebooktwitterpinterestlinkedinmailFacebooktwitterpinterestlinkedinmail

16 Responses so far.

  1. Rob Alberts schreef:

    Een try-before-you-buy spreekt mij wel aan.

    Vriendelijke groet,

  2. Lisa schreef:

    Hoi Frieda, tof om te lezen weer! Ik snap je idee heel goed, wij hebben hier zelf ook wel eens aan gedacht. Een soort netwerk van huisjes verspreid over de wereld, misschien wel met meerdere mensen samen om het te kunnen bekostigen.
    Zodat je overal je ‘eigen’ plek hebt maar niet vast zit. Als je niet locatie gebonden bent voor werk, moet je daar eigenlijk optimaal gebruik van maken, toch? Veel succes met de volgende stappen!

    Groetjes Lisa & Stef (en Frida ;))

    • Frieda Bakker schreef:

      Hi Lisa en Stef! (En Frida!)
      Dank voor je reactie! Leuk!
      Ja, een ‘eigen’ plek zonder vast te zitten. Je zegt het mooi. Het geeft me een enorm gevoel van vrijheid. Niet voor iedereen en dat hoeft gelukkig ook niet. Ik ben blijkbaar iets meer een nomade dan ik zelf ooit gedacht had. En ik noem het tiny house swap… Wie weet zet ik dat nog eens op.

      Fijn weekend!
      Liefs Frieda

  3. Wow, geweldig! Complimenten! Zowel voor het kunnen en durven aanvoelen van je eigen weg als het vermogen de plotselinge wendingen en afslagen te kunnen (h)erkennen. Daar leer is van. En de mooie mogelijkheden die zich zo aandienen! Zeer inspirerend. Moooi

    • Frieda Bakker schreef:

      Wow ook hier! DANK je wel!! Wat een mooi begin van mijn dag! (Het is hier nu ochtend).
      Ik neem het vandaag met me mee!

      Groet!

  4. Janny schreef:

    Hoi Frieda,
    Spannend hoor en toch zo ontzettend Frieda. Volg je gevoel en blijf lekker dicht bij jezelf. Heel veel plezier en hou ons vooral op de hoogte.
    Knuffel van ons

  5. Theo Harmsen schreef:

    ‘mijn werk is hierdoor veranderd van koeien melken en klussen op de boerderij van vrienden’…
    Bedankt voor de verwijzing! Haha.

  6. Paula schreef:

    Mooi, avontuurlijk mens, maar ik begrijp niet dat je op deze wereld diverse plekken wilt innemen. ook al is het in een tiny house. Dit is toch niet echt duurzaam??

    • Frieda Bakker schreef:

      Dank voor je reactie!
      En wat als ik hem deel met andere ‘nomads’? Of mensen die denken aan het hebben van een tiny house, maar het graag eerst willen proberen?
      Zonde om ze leeg te laten inderdaad en dat is ook niet het plan. Ik wil ze goed gebruiken, voor mezelf, en voor anderen.
      Fijne avond!

  7. Kirsten Pancras schreef:

    Wat leuk om te lezen allemaal Frieda!!
    Groetjes,
    Kirsten

  8. Paula Huizenga schreef:

    Hoi frieda
    Onwijs leuk om je leven te volgen op deze manier. En erg herkenbaar. Ik strubbel al sinds ik na mijn studie een aantal jaar in de reiswereld heb gewerkt en oa in Griekenland heb gewoond
    Als je weer in Nederland bent zou ik je wel eens willen ontmoeten, met koffie.
    Ik zal mijn boek dan ook voor je meenemen mocht je dat leuk vinden
    Veel groeten van Paula

    • Frieda Bakker schreef:

      Hi!
      Dank voor je leuke reactie!
      Ik ben in april weer in Nederland. Wie weet. Ik vind koffie in ieder geval erg lekker.
      Bij doorgang, neem vooral je boek mee. Heb al even gekeken op je website. Mooi!

      Nogmaals dank en wie weet tot dan!
      Groet!
      Frieda

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.