• Het begin proces: Kleinheidswaan (deel 2)

    Het vervolg van deel 1

    December 2013

    Daar is het plan: ik ga een eigen huis bouwen. Ik ga mijn eigen huis bouwen! Op wielen. Klein. Met natuurlijke materialen. Alles in me zegt JA! Ja! Tegen het idee. Ja! Tegen het concept om dit tot een project om te toveren. Ja! Om erover te schrijven. Ja! Om het zelf te doen, met mijn eigen handen. Ja!
    Mijn hart staat in de fik en ik voel het branden in mijn borst. Een vliegwiel begint te draaien en laat me niet meer los. De deur waar ik al enige tijd tegenaan leun blijkt open en ik kan erdoor! Wat een heerlijkheid. Drie maanden lang zit ik als een bezetene te zoeken naar composttoiletten, trailerhoogtes, was-droogcombinaties, verticale as windturbines. En meer, en meer…

    shocked_womanRuk aan het stuur

    En dan… BAM! Scccchhukkkkkkkkk… De muziek stopt abrupt. Kras op de plaat. Mijn werk kan mijn contract niet verlengen. Dit zou pas volgend jaar gebeuren! Maar nee, het is over iets meer dan een maand. Over een maand? Weg inkomen… Een emmer met ijswater leegt zich boven mijn nek en schouders. Mijn borstkas brandt wederom maar nu van de schrik. Het plan wordt vervolgens net zo koud want belandt in de ijskast om er vervolgens bijna een jaar niet meer uit te komen.

    Sappige negativiteit

    Hoe nu verder? Eerst maar solliciteren en met mijn aandacht bij die nieuwe baan. Af en toe dacht ik aan mijn plan. Weg was de passie. Weg vuurtje in mijn hart. Was het weer zo’n fantastisch maar ik ga het toch nooit doen plan? Waar ik er al een dozijn van in een kast had liggen? De moed zakt in mijn schoenen en mijn plan lijkt verpletterd te zijn. Onzekerheid viert een feestje. Heerlijk, al die sappige negativiteit. Om te smullen!

    Kleinheidswaan

    Ik ken die cyclus van enthousiasme en weer een dood spoor. Ik ken hem maar al te goed. Deze keer echter, sta ik erbij en kijk ik ernaar. Naar mijn onzekerheid. Ik besef me nu dat het gewoon een beetje kleinheidswaan is. Er is iets wat me liever klein houdt dan doet groeien. observationOngeacht of ik nu werkelijk met mijn project ga beginnen, uit liefde voor mezelf lijkt het me goed om die kleinheidswaan nu eens te adresseren. Zonder het weg te duwen, niet toe te laten of er weerstand tegen te voelen. Dit is gewoon wat onzekerheid doet: het eet je vuur weg. Je vuur om te leven, om te groeien, te bloeien en vooral, om te gáán! Ik sta erbij en kijk ernaar. Kijken. Observeren zonder het me te laten verstikken. Neutraal. De onzekerheid vreet me daardoor opeens niet meer op. We kijken elkaar nu voor het eerst aan. Eindelijk ruimte voor een goed gesprek.

    ‘Oké. Lieve Frieda, wat heb je nodig? Waarom vreet je vuurtjes op? Het werkt verlammend en volgens mij staat er iets voor de deur wat eruit wil. Wat kan ik voor je doen? Wat kan ik voor ‘ons’ doen?’
    Er volgt een reactie:
    ‘Kleine stapjes.’
    ‘Wat heb je daarvoor nodig?’
    ‘Dat je erbij bent.’
    ‘Goed, geef me je hand.’

    Lief is leuker

    Dat is voor mij een ommekeer geweest. Het klinkt wellicht truttig en cliché maar oh wat is het waar: lief zijn voor jezelf. Niet boos en gefrustreerd gaan pushen om toch iets te gaan DOEN. De onzekerheid voorbij. Dat is wat ik eerder vaak deed. Mezelf over mijn eigen grens heen duwen. En je kent het wellicht: het is stroop waar je vervolgens doorheen waadt.
    En dit heeft mij geholpen en geef ik je graag mee. Tijdens een workshop over sociocratie (een bestuursvorm zoals democratie er ook een is) kwam het volgende voorbij. Om tot de start van een project te komen kunnen er onzekerheden zijn. Zaken die niet te overzien zijn. Dit kan leiden tot het nooit starten van iets. Hé…herkenbaar! Goed. Hoe gaan ze daar binnen sociocratie mee om?

    1. Is it safe enough to try?
    2. Is it good enough for now?
    Yes? Consent. Or consent with concern.

    Is het veilig genoeg om het te proberen? Om het gewoon te proberen? Stap voor stap. Is het voor nu goed genoeg? Ja? Goed, dan stem je toe. Of je stemt toe met een paar kanttekeningen. Ook dat kan. Dan kijk je een maand later doorway by Journals.concrete.org.aunaar die kanttekeningen terug en pas je waar nodig aan. Aanpassen kan altijd. Mijn eigen perfectionisme is daarmee als sneeuw voor de zon verdwenen. Met onder andere deze vragen op mijn bureau kon ik stappen zetten. Steeds als de subtiele maar overweldigende verlamming van onzekerheid voorbij kwam: Is it safe enough to try? Is it good enough for now? Goed. Consent. Stem toe. Wat kan er wél. En dat kunnen de kleinste en simpelste dingen zijn. Bijvoorbeeld een mail naar een vriend of vriendin om het er eens over te hebben, over je plan. Ik heb gemerkt dat het niet uitmaakt waar ik soms mee begin. Als ik maar een stap zet. Ik merk in het zetten van stappen dan vanzelf wel of ik mijn been beter toch maar terug kan trekken of dat het goed is om hem te laten landen. Zonder te pushen. Nee, uit liefde voor mezelf nodig ik me nu uit in plaats van dat ik me de deur uitduw.

    Op stoom!

    En zo, met iedere keer een stap, is het alsof er weer een stukje vuur terugkomt. Zo heb ik dat ervaren. Kooltjes op het vuur. En het vermogen wordt dan vanzelf groter. Opeens is het geen mail meer naar een vriend of vriendin over je plan, maar is er zowaar een domeinnaam voor de website. Stiekem, zonder dat anderen het nog weten. En ik vul hem, beetje bij beetje. Met mijn ideeën. Het project krijgt daardoor vorm. Richting. Het wordt concreter. Met iedere stap. Dat is vier maanden geleden. Het gaat nu ontzettend goed met het project! Ik ga naar Amerika over een maand. Ik heb meerdere bedrijven gesproken, andere initiatieven bezocht. Er wordt gesnuffeld door landelijke media en er is contact met een tof magazine. Ik maak tussendoor nieuwe en steeds gedetailleerdere tekeningen met de informatie die ik heb verzameld. Voor ik het weet, kan daar zomaar mijn huisje zijn! Stap voor stap. Kooltje voor kooltje. Ik ben op stoom! Tjoek tjoekkkkkk!!!!!

    NB De tekst ‘lief is leuker’ is een zin die vaak gebruikt wordt in het werk van een goede vriendin van me: Inge Astrid. Ik mocht het van haar lenen.


     

    FacebooktwitterpinterestlinkedinmailFacebooktwitterpinterestlinkedinmail

3 Responses so far.

  1. Yvonne schreef:

    ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen, wat een ontzettend mooi plan ga je uitvoeren! Wellicht is het een idee om er een crowdfunding actie tegen aan te gooien? Mocht je er hulp bij nodig hebben, neem gerust contact met me op of lees mijn blogs over crowdfunding

  2. […] In deel 2. De kleinheidswaan waar je soms in het begin aan kunt lijden. De twijfels, de onzekerheden. En dat wat me uit die verlammende tang heeft gehaald. Nou ja, dat doe ik uiteindelijk zelf. Zie je? Ook kleinheidswaan… […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.