• Het begin proces: De aanleiding (deel 1)

    MP900438811Voorafgaand aan de start van mijn project heb ik heel duidelijk gevoeld dat ik juist ook al een website wilde hebben. Zelfs ruim voordat er überhaupt een trailer zou zijn om mijn huisje op te bouwen. Ik trof namelijk veel sites, blogs en andere Tiny House initiatieven, maar zag zelden dat er aandacht gegeven werd aan het begin proces. En juist dat begin proces, daar wilde ik meer over weten. Als ware het een soort geruststelling om er zelf mee te beginnen. Om te zien dat zij, die zo’n dappere stap zetten, óók twijfels hebben en onzekerheden kennen. Wat niet is, kan komen. In dit geval maak ik het nu zelf. Net als mijn huisje. Dus bij deze. Het is een tweeluik. Eerst het proces voorafgaand aan de beslissing om My Tiny House zelf te gaan bouwen, de aanleiding. Dat is deel 1. In deel 2 mijn onzekerheden en twijfels verpakt in kleinheidswaan. En dat wat me geholpen heeft (en helpt) om de stap uiteindelijk te zetten.

    De aanleiding

    Ideeën kanon

    Misschien ben jij net als ik. Ideeën te over. Er ligt een atlas in mijn kast met een compleet uitgewerkte wereldreis. Ik weet bijvoorbeeld precies waar ik welk vervoermiddel wil gebruiken. In een ander bakje kun je een bedrijfsplan vinden over agrarisch advies met studiegroepen-begeleiding. In een vlaag heb ik zelfs gedacht om therapeut te worden. Ik heb wat gezocht! En ik heb wat uitgewerkt en bekeken! In eerste instantie vanuit een enorme flow. En toen stopte de stroom weer. Deuren dicht, in figuurlijke zin. Keer op keer op keer. Zat was ik ervan! Bang om zelfs niet meer serieus genomen te worden. Dus toen kakte ik maar in…

    Verkeerde afslag

    Eigenlijk nam ik mezelf niet meer serieus en het maakte me ook boos. Ik voelde een enorme drive van binnen maar die leek maar geen richting te krijgen of te vinden. Tot het punt dat ik zelfs van tijd tot tijd dacht: ik heb de verkeerde afslag genomen op weg naar deze aardbol. Ik ben ergens beland waar ik totaal de weg niet ken. Gekke bedoening hier! Ja, dat is niet niks. Maar het mag ook gezegd worden. Ik weet dat ik de enige niet ben. En dat is ook niet gek in een maatschappij.

    Klein en groots

    Ik denk dat ik het op een gegeven moment losgelaten heb. Ik kan me dat niet meer goed herinneren. Ik weet dat ik ben gaan genieten van wat er wél was. Een mooi slingerend paadje in de tuin. Moestuinbak, makkelijke moestuinMijn moestuinbak. Verse houtsnippers (oh, wat voel ik me dan RIJK). De poezen uit de buurt die allemaal pontificaal op mijn terras gingen liggen als ik ging tuinieren. De salamanders in mijn grote regenton met waterplanten. Staartmeesjes met z’n 5-en aan een mezenbol. Ja, kleine dingen. En soms had ik daar een oordeel over. Was ik daarom hier? Om alleen maar te genieten van die kleine dingen? Die ik tegelijkertijd zo groots vind? Anderen vinden het vaak helemaal niet groot. Die vinden veel geld en succes groot. En soms liet ik me daardoor verleiden. Niet door het zelf na te jagen, hoewel ik dat vlak na mijn studeren wel wat heb gedaan, maar door wat ik deed en dacht te veroordelen als niets.

    Werken om te wonen

    En toen, december 2013, gebeurde er dit: Ik was op weg naar huis. Donker, grijs weer. Ik zocht mijn sleutels met mijn koude vingers en stapte naar binnen. Brrrrr… En toen stond ik daar. Net terug van werk. Is mijn werk stom? Nou nee. Ik heb fijne collega’s. Ja, maar word ik warm van mijn werk? En het antwoord daarop is nee. Ik kijk opnieuw rond in mijn huis met mijn voeten nog op de mat. Een groot huis. Leuk ingericht maar leeg. Alleen. En op dat moment besef ik me, komt het werkelijk bij me binnen, dat ik werk om te wonen.

    Ik werk om te wonen…

    Ik doe iets wat me niet volledig past om te wonen in iets dat me niet volledig past. En dat doe ik al jaren…

    Andere koers

    Vanaf dat moment verandert de koers in mezelf. Van jaren kijken naar buiten, naar dat wat me in die maatschappij aan bijvoorbeeld werk zou kunnen passen, draait mijn hoofd. Ik kijk letterlijk naar mijn eigen onderbgeld, basisbehoeftesuik. Basis! Mijn basis.
    Ik ben altijd uitgegaan van diezelfde genormaliseerde basisbehoeftes. Of ik nu ging knallen op niveau als manager, adviseur of teamleider. Fulltime werkend en meer waar nodig. Of minder gecompliceerde banen voor 32 of soms nog minder uur aannam om mezelf wat ruimte te gunnen. Ik ging altijd uit van hetzelfde gegeven: als ik maar dat en dat verdien want dan kan ik… Mijn werkweek moet dus uit minstens zoveel uur bestaan met minstens dat salaris. Altijd. Dat zijn immers de basisbehoeftes. Hoe moet ik anders mijn huur, hypotheek, gas, water, elektra en verzekeringen betalen?! Van daaruit dient er gewerkt te worden. Hoe je het ook bekijkt. En dat was voor mij, tot dat moment, een gegeven. Een vaststaand gegeven. Jasses…

    Van zoeken naar creëren

    Met mijn hangende schouders en mijn voeten nog steeds op die mat, draait dus mijn koers en ik kom tot een eenduidige conclusie: mijn basisbehoeftes passen me niet! Dát is waar de schoen wringt! Het muntje valt en het perspectief verandert volledig. Het is klaar nu! Het is goed zo…
    In mijn hart is vanaf dat moment een pad begonnen. Een ander pad dan voorheen. Een pad die ik zelf creëer. Ik creëer en bepaal mijn eigen basisbehoeftes. Niet meer zoekende maar creërende.

    Met het reeds volgen van de Tiny House Movement en mijn liefde voor projecten, was daar opeens het project My Tiny House…

     

    In deel 2. De kleinheidswaan waar je soms in het begin aan kunt lijden. De twijfels, de onzekerheden. En dat wat me uit die verlammende tang heeft gehaald. Nou ja, dat doe ik uiteindelijk zelf. Zie je? Ook kleinheidswaan…


     

    FacebooktwitterpinterestlinkedinmailFacebooktwitterpinterestlinkedinmail

12 Responses so far.

  1. frenk Bouwhuis schreef:

    Hoi Vrieda,
    wat heb je dat leuk geschreven!
    het tinyhouse gebeuren laat me niet los zins ik dat heb ontdekt ongeveer een maand of 8 geleden.

    ik ben zo als ik nu “moet” leven zat eigenlijk al heel lang.
    Nu ben ik druk met studeren alles wat ik moet weten over klein ,groen off gridd en stressarm leven.
    suc6 met je site en je “tiny house” maar een groot goed.
    ik ga je zeker volgen.
    groetjes frenky

  2. Frieda Bakker schreef:

    Dank Frenky! Voor je reactie. Er zijn, naar nu blijkt, steeds meer mensen die zich hierin herkennen. En dat gaat twee kanten op. Mooi! Heel veel plezier en succes met jouw onderzoek naar anders wonen en leven.
    Groet,
    Frieda

  3. Elly schreef:

    Hey Frieda, leuk dat je het hele proces er op zet. Ik heb ook veel interesse om in een Tiny house te gaan wonen. Ik vroeg me af heb je al een idee waar je je Tiny house ga zetten?
    Groetjes Elly

    • Frieda Bakker schreef:

      Hi Elly, dank voor je reactie! Ik heb inderdaad al een idee. En meer dan dat is het nu nog niet. Eerst naar Amerika om er zoveel mogelijk te zien. En dan gaat de bouw beginnen. Dit najaar. Ik ben benieuwd!

  4. Mieke schreef:

    Ja,en dan sta je daar dus te staren naar ik-heb-de-spullen-weer-in-mijn-hand-en-dat-al-3-verhuizingen-lang. Je inspireert me om inderdaad anders naar de spullen te kijken die ik dus keer op keer weer opruim en wegzet achter een schuine wand op zolder. Met de gedachte: je weet maar nooit. Inderdaad, je weet het nooit, het komt nooit, het is er ook nooit. Het gevoel dat het nooit (meer) ergens voor dient. Voor mij dan…….Of gaat dienen. Het heeft gediend. En nu is het voor iemand anders! Dank! Liefs Mieke X

  5. […] heb ik nu hier in deel 2 beschreven, hoe ik dat doe en heb gedaan. Het is een blote billen blog. Deel 1 ook. En zo zullen er, tussen de bouwtekeningen, schapenwol en moertjes door, soms nog een paar […]

  6. Carla schreef:

    Hoi Frieda,

    wat ongelooflijk leuk en dapper dat je deze stap hebt gezet. Ik herken veel dingen in jouw verhaal, mer name dat deel van geen voldoening vinden in je werk, het werken om te wonen. Zo was dat bij mij ook en sinds ik vorig jaar ontslagen ben geniet ik enorm van mijn “vrijheid”. Tussen aanhalingstekens ja, want nog wel afhankelijk van een ww-uitkerkering want ja, nog wel een huurhuis dat betaald moet worden en zo. Ik ben altijd erg benieuwd hoe mensen zoals jij bijvoorbeeld dit financiert want hoe dan ook….het kost toch geld en hoe je dat geld genereert. Kun je me daar iets over vertellen en misschien wel leren? Alvast bedankt en ik volg je met oprechte belangstelling. Succes meid!

  7. laura schreef:

    Hoi Frieda, gister je ouders gesproken over je project en Anneke heeft je site doorgestuurd, dus ik ben redelijk op de hoogte.
    Echt onwijs gaaf zeg, ziet er erg leuk en mooi uit.
    Veel succes in Amerika.
    Groetjes Laura Pancras

    • Frieda Bakker schreef:

      Dank je wel! Wat leuk dat je een bericht achterlaat. Morgen vertrek ik in de avond en dan 24 augustus zet ik weer voet aan de grond hier in Nederland. Ben erg benieuwd! Fijne zomer! Liefs

  8. Anneke Pancras schreef:

    Hoi Frieda,

    Hoe gaat het daar in Amerika? Word je al veel wijzer. Ben benieuwd naar je ideeën. Succes daar en vanzelf veel plezier.
    Liefs, Anneke

  9. […] 2015. Ik start My Tiny House.nl, de blog. Een eigen bedrijf daaromtrent. Dit na een lange periode van onderzoek naar het fenomeen; over de legaliteit, waar ik dan wat zou willen doen, hoe, met wie, hoe ik dat om kan zetten in een bedrijf. En het downsizen van mijn spullen met een hoofdletter D – ik ben destijds van een reguliere tussenwoning naar 19 m2 gegaan in een woongroep. Het fenomeen Tiny House klopte voor mij. Ik was klaar. Ik wilde niet langer mijn leefstijl aanpassen aan een huis, maar mijn huis aanpassen aan mijn leefstijl. Lees daarover meer hier. […]

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.